نیلوفر آبی که قدمت آن به تمدن‌های باستانی برمی‌گردد گلی با پیشینه غنی است. از آنجایی که این گل با خورشید باز می‌شود و با فرا رسیدن شب بسته می‌شود، اغلب تصور می‌شود که نمادی از جزر و مد زندگی، تجدید حیات و تولد دوباره است. اگرچه معانی آن در فرهنگ‌های مختلف بسیار متفاوت است، اما نیلوفر آبی به طور جهانی جایگاهی مقدس و نمادین دارد.

گیاه نیلوفر آبی، گیاهی چند ساله و آبزی است که در شرایط غنی از مواد مغذی و کدر رشد می‌کند. این گیاه که در سراسر هند، شرق آفریقا، جنوب شرقی آسیا و استرالیا یافت می‌شود، و گل بومی هند و ویتنام است و در نیمه شرق آسیا به دلیل زیبایی و نماد آن بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد، از یک چرخه زندگی فعال و جالب روزانه برخوردار است. نیلوفرهای آبی ریشه‌های خود را در گل و لای فرو می‌برند و ساقه‌های بلند آنها به سمت بالا امتداد می‌یابد تا به بالای آب برسند. در آنجا، می‌شوند شکوفه‌های سرسبز رشد کرده و شکوفا می شوند. گلبرگ به گلبرگ، هر کدام به لطف یک پوشش محافظ بیرونی که خاک و آب را دفع می‌کند، بکر و دست نخورده از آب کثیف بیرون می‌آیند. این گیاهان در روز شکوفه می‌دهند و شب‌ها در آب فرو می‌روند و بسته می‌شوند و هر روز صبح دوباره بالای آب بیدار می‌شوند. درحالیکه گلبرگ‌ها فقط چند روز دوام می‌آورند و سپس می‌ریزند، تأثیر ماندگاری از پاکی و وقار از خود به جا می‌گذارند.

معنای گل نیلوفر آبی از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است. در ایران باستان، لوتوس و یا گل نیلوفر آبی یک نماد شناخته شده است و از اهمیت خاصی برخوردار بوده و همان‌طور که گفتیم، نماد لوتوس درواقع نماد کمال، رشد معنوی، چرخه تولد و رشد انسان است.

با این حال، به طور کلی، نیلوفر آبی معمولاً به عنوان نمادی مقدس از خلوص، تولد دوباره و قدرت شناخته می شود. از آنجا که نیلوفرهای آبی بدون لکه از گل و لای برمی‌خیزند، اغلب به عنوان نمادی از خلوص در نظر گرفته می‌شوند. از آنجایی که هر شب به آب تیره برمی‌گردند و شکوفه‌های خود را در سپیده دم باز می‌کنند، گل‌های نیلوفر آبی همچنین نمادی از قدرت، انعطاف‌پذیری و تولد دوباره هستند. یکی دیگر از معانی گل نیلوفر آبی، تعالی است: نیلوفر آبی نشان دهنده تعالی روح انسان بر ماده دنیوی است. زیرا از دنیای زیرین به سوی نور شکوفا می‌شود.